Μάτια ψυχής (της Παυλίνας Στυλιανού)

Μάτια ψυχής
ο καθρέφτης της ψυχής μας -1-

Με τα μάτια της ψυχής μου, σε γνώρισα,
μέσα από αυτά, σε ένιωσα, σε πόθησα.
Ήταν τα μάτια που δεν με πρόδωσαν,
αυτά που ένα κοίταγμα ψυχής σε αναγνώρισαν.

Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής , εμείς ενώσαμε
τα πέταλα μας ,να μην ματώσουνε,
να μην χαθούνε, απ’ το φύσημα του αέρα
και γίνουν αόρατα ψηλά εις τον αιθέρα.

Με τα μάτια της ψυχής μου
χάιδεψα τη μορφή που σκιαγράφησα,
το λιγοστό φως της δικής μου ενώθηκε με τη δική σου,
έπαψα πια να είμαι τυφλή,
σ’ ευχαριστώ…

*******

Με τα μάτια της ψυχής!
ο καθρέφτης της ψυχής μας -2-

Με τα μάτια της ψυχής μου
γνώρισα κι αγάπησα εσένα.
Με τα μάτια της δικής σου
γνώρισες κι αγάπησες εμένα.
Ενώσαμε και αγκαλιάσαμε
τα πέταλα των ψυχών μας
μ’ αγάπη…

Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής
που μόνο εμείς βρήκαμε τους κωδικούς της,
μ’ ένα διάβασμα ψυχής
που μόνο εμείς διαβάσαμε τα ίχνη της,
γίναμε ένα.
Πάνω από εσένα κι από εμένα.

Σκιαγραφώ τη μορφή σου
στο λιγοστό φως της νύχτας
κάτω απ’ το φώς του φεγγαριού.
Σκιαγραφείς της μορφή μου
κάτω απ΄ το φως του φεγγαριού
με τον ίδιο τρόπο για να είμαστε ένα.

Η σκέψη μου αντάμωσε την δική σου.
Γίναμε ένα…

******

Με τα μάτια της ψυχής!
 ο καθρέφτης της ψυχής μας -3 -

Με τα μάτια της ψυχής σου,
τραγουδώ
και της ψυχής μου,
αναπνέω…
Ενώνω της καρδιάς μας τον ρυθμό
και με τα πέταλα μας, εγώ χορεύω.
Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής,
όπως εμείς ξέρουμε μόνο, χαϊδεύουμε το πνεύμα
ψηλαφίζουμε κάθε εκατοστό σιωπής,
ενός κόσμου που φτιάξαμε παρέα.

Τα χέρια της ψυχής μου, χάιδεψαν το πρόσωπο
ψηλάφισαν το κάθε εκατοστό του.
Μίλησαν οι ψυχές στο ηλιοβασίλεμα
και ακούστηκαν τα λόγια τα δικά μας
Ψιθυριστά όπως τότε, του παραμυθιού.
Μου είναι αδύνατο να πάψω να σκιαγραφώ τη μορφή
στο λιγοστό το φως της δικής μου της ψυχής,
κι ας κρύβομαι μες στο σκοτάδι.

Με τα μάτια της ψυχής σου
και της δικής μου,
ενώσαμε και αγκαλιάσαμε
τα πέταλα μας.
Κι από τότε είμαστε μαζί
και θα ’μαστε ως τα γηρατειά μας…

Παυλίνα Στυλιανού


Βελούδινο Σκοτάδι

Η Ιθάκη μου της ψυχής μαργαριτάρι!