Τα αρώματα της μνήμης ξεθυμαίνουν
Σκουριάζει ο χρόνος τις αναμνήσεις
Φωτογραφίες και σημάδια
που φάνταζαν ανεξίτηλα σβηνουν
Ένα ουράνιο μειδίαμα αχνοφαίνεται
και κυοφόρα άνθη υπόσχονται καρπούς γλυκείς
Ελπίδες κρεμασμένες σε κλαδί σαν κόκκινες κορδέλες
μιας Μ.Πέμπτης προμηνύουν την Ανάσταση.
Μια απόρθητη χαραμάδα σε χαλάσματα πύργου
γεμίζει με φως
Αχόρταγοι δαίμονες οι νυχτερίδες
που φώλιαζαν μέσα του
δίνουν τη θέση τους σε παραδείσια πουλιά
και φτερουγίζουν ελπίδες με ανταύγειες ζωής
Αγκαλιές ειρηνοφόρες πλέκουν χαμόγελα
και άνθη φυτρώνουν στις ρωγμές της πίκρας
που γλυκαίνουν τους παλμούς της καρδιάς
Η ψυχή αχόρταγος ταξιδευτής ιχνηλατώντας
φτερουγίζει για το νησί μιας ελπίδας.
Το φεγγάρι αλλάζει τη ρότα του
και φωτίζονται οι ασέληνες νύχτες.
Τα όνειρα χτίζουν φωλιά στον κήπο της Εδέμ
για μια καινούργια άνοιξη
Ο ουρανός ρίχνει πεφταστέρια στην αγκαλιά
της στέρφας γης, για να σκορπίσουν θησαυρούς
στης μοναξιάς τις στράτες.
Κατερίνα Σολωμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου