Εδώ και καιρό μια μαύρη σκιά με ακολουθεί, την καυτή του ανάσα αφήνει κάθε μέρα πάνω στον λαιμό μου. Εκεί που άφηνες για χρόνια τα δικά σου ερωτικά φιλία. Αυτά τα φιλιά τώρα τα πνίγει αυτή η σιλουέτα με την μαύρη στολή, ο θάνατος απλώθηκε σε μια ψυχή κενή.
Τα βράδια κρύβεται κάτω από το κρεβάτι μου, χωρίς την παρουσία μου δεν ζει. Σαν θηλιά πνίγει τα συναισθήματα μου, με κομματιάζει για να αιμορραγώ, με το αίμα της ψυχής μου μεθάει και έτσι συνεχίζει να υπάρχει στο κορμί μου, κάνει έρωτα βρώμικο με το μυαλό μου.
Αναμνήσεις μαζί του δεν έχω μα συνεχίζει να με ακολουθεί. Ναι τον παντρεύτηκα με συνοικέσιο και διαζύγιο δεν δίνει. Με την θλίψη μου χαίρεται, με τον πόνο μου τρέφεται. Το χαμόγελο μου τον σκοτώνει αργά και βασανιστικά, η χαρά μου τον γονατίζει και ο έρωτας τον εξαφανίζει.
Φίλος με τον θυμό, κολλητός, εσύ του επιτρέπεις συνωμοσία. Όλα τα αρνητικά συναισθήματα είναι τα δικά του πνεύματα αυτά που καθοδηγεί. Θέλει στην δικιά του σφαίρα να σε βάλει, την μάχη να κερδίζει σιγά σιγά, και χωρίς να το καταλάβεις ξαφνικά θα βρεθείς, στον δικό του ρυθμό πάθους να χορέψεις τον τελευταίο σου χορό.
Πήρες ανθρώπους πολλούς σ αυτόν τον ματωμένο χορό, τους ξεγέλασες, τους τύφλωσες και με αιώνια ζωή τους μάγεψες. Τα δάκρυα τους δεν λυπήθηκες, την αγάπη που είχαν δεν τους άφησες να ζήσουν, να μεγαλώσουν και νιώσουν αυτήν την αναμενόμενη ευτυχία. Όπως ένα βιβλίο που έχει αρχή, μέση και τέλος, τους πήρες για να μην δουν το τέλος αυτό. Κάηκαν όλες οι σελίδες και οι στάχτες στον αέρα σκόρπισαν και γύρισαν εκεί που ανήκουν , στην γη και στον ουρανό.
Μα εγώ θα αντισταθώ, σε κάθε κίνηση σου θα είμαι ένα βήμα μπροστά, ο πόνος ο καθημερινός δεν θα με λυγίσει. Θα χαμογελάω ακόμα και όταν η καρδιά σταγόνες αίματος θα γεμίζει το κορμί μου. Ακόμα και όταν τα δάκρυα μου θα έχουν στερέψει και θα πνίγουν τα εσώψυχα μου. Εγώ το ανάστημα μου θα ορθώσω, γιατί κάποια ψυχή μου έλεγε…»Θα είσαι πάντα δικιά μου, ούτε ο θάνατος θα σε πάρει. Το χαμόγελό σου, η λάμψη σου είναι ένα όπλο που όπου κι αν είμαι, όπου κι αν ταξιδέψω ποτέ δεν θα πάψω να αγαπώ».
Και ναι όσο κι αν είσαι μέσα μου και κυριεύεις κάθε δευτερόλεπτο, αν είσαι σε κάθε μου αίσθηση, τόσο θα σε αγνοώ. Γιατί δεν σε μισώ, σε λυπάμαι που ζωή δεν έμαθες τι θα πει. Το σ' αγαπώ δεν θα κλέψεις για άλλη μια φορά.
Η σιλουέτα σου η σκοτεινή, θα γίνει παρέα μου μακρινή.Μα για όσους ακολούθησαν τα ψεύτικα τερτίπια σου, εγώ δεν θα παραδοθώ γιατί ότι ερωτεύτηκα σε γη και ουρανό είναι παντού και εσένα διώχνει μακριά.
Αυτό που δεν πεθαίνει τελικά ποτέ είναι η αγάπη, που όνειρα σκορπά σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζει τι είναι προσωπική ευτυχία και την τύχη που κρατάει στα χέρια του κάθε στιγμή. Για κάποιους αυτή η στιγμή χάθηκε αλλά σκορπίστηκε στα δικά σας χεριά για μια όμορφη συνέχεια …
Μαυροφορεμένε μου σύζυγε θα σε αρνηθώ, με την αγκαλιά μου θα σε πνίξω και με τον έρωτα θα ξορκίσω κάθε σου κακό.
Αντριάνα Αρβανιτιδου
Να είστε καλά και Μ αυτό το κείμενο θέλω να βγάλω την ψυχή μου μέσα από τον αγώνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή