Είναι και αυτός ο πλατωνικός έρωτας
που έχει τινάξει στον αέρα την ζωή μου
πάντα τα μάτια μου χαμηλά
μην συναντηθούν τα βλέμματα μας
περπάταγα στον δρόμο με το κεφάλι γερμένο στο έδαφος
μην καταλάβουν οι άνθρωποι τα συναισθήματα μου...
Όλη μου η ζωή ένα σκυμμένο αν
κρυμμένο πίσω από χιλιάδες φόβους
και τώρα που έγινε ο έρωτας μου
για σένα σε όλους γνωστός
χλευάσετε με για να γνωρίζω ποιοι το ξέρουν...
Αν πάλι θέλετε να με τιμωρήσετε παραδειγματικά
πάρτε μου το κεφάλι από τους ώμους
μήπως και κατά λάθος με δει και αυτός
και νιώσει τα παράνομα συναισθήματα μου...
Δεν θέλω να φοβάμαι άλλο πια
τιμωρείστε με, όμως θέλω να ξέρετε
πως ακόμη και με το κεφάλι σκυφτό
πάντα έβλεπα τα μάτια του, το χαμόγελο του...
Αντώνης Σαμολαδάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου