Κλεψύδρα (του Περικλή Ρειζη)

Αγκάλιασε τους φόβους σου
κι αγάπησε τους τώρα
μικρά παιδιά ατσούμπαλα
στο χώμα αραδίζουν

Σαν πεταλούδες ξεπηδουν
απ' τα υγρά σου μάτια
παλιές στιγμές ανεμελιάς
ξόδεμα της ζωής σου

Κι οι απουσίες έγιναν
χαρές μαραζωμένες
στο χρόνο που ξεφτίσανε
κανέναν δεν πονάνε

Κι ο έρωτας να ακροβατεί
πάνω σε ράγες τρέλας
κλεψύδρα αδειάζει συνεχώς
την μοναξιά της μέρας

Στα καλντερίμια της ζωης
σιωπές περιπολούνε
μεθούν τον κόσμο τον κερνούν
χαρές φτιασιδωμένες

Ψιλή βροχούλα έπιασε
το χάρηκε η ψυχή του
έτσι το δάκρυ σκούπισε (έκρυψε)
νερό είπε ήταν γελώντας...

Το ποίημα αυτό είναι αφιερωμένο στην Ελπίδα την νότια!!!
(Πάντα η Ελπίδα είχε ένα προσανατολισμό Νότου)
που πάντα μπαίνει και υπάρχει στη ζωή μας
΄για να κάνει το δάκρυ ,γέλιο, νερό, να το κάνει ζωή...
Γιατί το δάκρυ είναι λογια της ψυχής που δεν γράφονται
με την δική μας αλφαβήτα...
 Υ.Γ(Και να γελάμε το γέλιο είναι το νερό της  ψυχής)

Περικλής Ρειζης