Κάθε βροχοστάλα στα τζάμια
ένα άρπισμα στο πεντάγραμμο της ψυχής
Κάθε βροχοστάλα
μια νότα χαρμολύπης.
Μια ανάμνηση
Μια νοσταλγία
Για όσα έζησα
Για όσα αγάπησα κι έφυγαν
Μα και για όσα δεν έζησα
και ποθούσα
και πρόσμενα
και δεν ήρθαν.
Για τις χαμένες Ιθάκες
που ποτέ δεν έφτασα
Μα και για δυο μάτια θάλασσες
που κάποτε μέθεξη θεία με κοινώνησαν…
Αγαπώ το ψίθυρο της βροχής…
Αγαπώ τη λυπητερή της σαγήνη
Αγαπώ και τις αναμνήσεις μου
και τις νοσταλγίες μου
και τις ουτοπίες μου
Μα και τη μελαγχολία της στιγμής μου
αγαπώ
Απόψε...
Θέμις Ταταρη Μπιλληρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου