Τα άδεια ποιήματα (του Τάσου Βασιλειάδη)

Είναι κάποια Ποιήματα, ποιήματα άδεια,
Σαν κορμιά δίχως ψυχές…
Για αυτό, θρηνούν
τα  βράδια παραπονεμένα, ποθώντας να γεμίσουν
νόημα οι άδειες τους λέξεις, να έχουν, επιτέλους,
κάτι να πουν….

Ένα τέτοιο άδειο ποίημα, είμαι και εγώ,
Τέτοια ποιήματα, γράφω και εγώ! Και θα
ήθελα πολύ, να γεμίσω νόημα, και εγώ,
και τα ποιήματα μου….

Για αυτό, σε ψάχνω, και θα σε βρω, ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ,
Και θα  γεμίσω τα γραπτά, τα λόγια, και την   ζωη μου,
Με Νόημα!.... Και τότε, θα σε πάρω από το χέρι, και θα πάμε εκεί..

Εκεί, που όλα τα Νοήματα, φυσούν, σαν γλυκό απαλό
Αεράκι, πάνω από όμορφα, ανθοστόλιστα λιβάδια……

Που είναι όλα αυτά, μην με ρωτήσεις, αφού το ξέρεις…
 Είναι μέσα
στις σκέψεις των ανθρώπων, μέσα και στις δίκες μου..Αλλά,
δεν χρειάζεται να σου πω, τίποτα άλλο..Θα το δεις μόνη σου,
Όταν θα έρθεις…

Τάσος Βασιλειάδης