Ακόμη ένα ποτηράκι (της Βηθλεέμ Νασλα)

Ένα κρασί σε κάλεσα
να πιούμε απ τ αμπελι
που φρόντιζα τόσο καιρο
και το χω κάνει μέλι.

Να πίνεις να γλυκαινεσαι
τα χείλη σου να βρέχεις,
να χάνεσαι και να γελάς
στο δειλι να χορεύεις.

Κι αν είναι τόση η χαρα
που θα σε περιβάλλει,
το χέρι κράτα μου σφιχτά
κι όπου μας βγάλει η άκρη.

Ειν το κρασάκι μου γλυκο
κι εγώ θα σε ποτίσω,
απ την αγκάλη σου μη βγω
να σε γλυκοφιλησω.

Το κρασοποτηρο μικρο
μα θα σου το γεμίζω
κι όσο το όνειρο διαρκει
εγώ θα στο θυμίζω,
πως σαγαπω σαν το κρασί
που εγώ θα σε μεθυσω!

Βηθλεεμ Νασλα