Αλλοπρόσαλλα θέλω και μια ζωή αναστατωμένη, λίγο μπερδεμένη.
Ψυχές ανάκατες.
Καρδιές αξημέρωτες.
Ψυχές σακατεμένες.
Γεμάτες μαυρίλα μέσα τους.
Γεμάτες χειμώνα και αδιαλλαξία.
Πληγιασμένοι άνθρωποι.
Μαύρα κοράκια έτοιμα να σου κατασπαράξουν τα σωθικά.
Διψασμένοι για αίμα.
Μουδιασμένα χέρια και πόδια.
Δακρυσμένα μάτια γεμάτα θυμό.
Άλαλα χείλη, δεν μπορούν να κραυγάσουν.
Τρομάζει ο λύκος σου λέω με τέτοιους ανθρώπους.
Και ουρλιάζει μονάχος του στην κορυφή ενός βουνού
για να φοβηθούν οι άνθρωποι και να φύγουν.
Μαρυσα Παππά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου