Έπρεπε πάση θυσία
να της δώσει μια θέση στην αθανασία.
Την βρήκε να κρυώνει
από τα παγωμένα χνώτα των ανθρώπων
και την σκέπασε με την ζεστασιά των στίχων του.
Την βρήκε πεινασμένη για αγάπη κι έρωτα
και της έφτιαξε τραγούδια
καμωμένα από δάκρυ, αίμα και μετάξι.
Την πήρε τρυφερά απ' το χέρι
και την σεργιάνισε στα φωτεινά σοκάκια της καρδιάς του
σ ' απογευματινούς ρομαντικούς περιπάτους
που μύριζαν γιασεμί, θυμάρι κι ουρανό.
Πρέπει πάση θυσία να την πάρει μαζί του
όταν εκείνος κι οι στίχοι του
θα κουρνιάσουν κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ
κάτω απ' τη λεπτή σκόνη της λήθης
μήπως και τα καταφέρουν επιτέλους να ησυχάσουν
από τον δήθεν έπαινο των ανθρώπων.
Κυριάκος Δοσαρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου