Σύντροφοι (της Λίτσας Μοσκιου)

Κι ήταν η λύπη από πάντα
τόσο δική μου,
που η χαρά έμοιαζε ξένη
κι αταίριαστη
μέσα στο σώμα μου...

Μ' ακολουθούσε βήμα βήμα,
σαν τον πιο έμπιστο ίσκιο
που ποτέ
δε σ' εγκαταλείπει...

Κι είμασταν σύντροφοι λέει...
δυο αχόρταγοι εραστές,
που σμίγουν ξανά και ξανά
και πάλι καίγονταν
ο ένας για τον άλλον...


Μοσκιου Λίτσα

Απόπλους (της Κωνσταντίνας Σταθακοπούλου)

Παρακαταθήκη μου οι λέξεις
και ένα κλωνάρι γαλάζιο γιασεμί
ανάμεσα στους φθόγγους.
.
Να με θυμάσαι πού και πού
σαν ταξιδεύεις στη θάλασσα τους…
.
Κι αν σε ρωτήσουν για τη στερνή του απόπλου τη στιγμή,
μην απαντήσεις.
Όποιος ναυάγησε στη σκέψη μιας Ιθάκης,
θα νιώσει,
Πώς είναι να αφήνεις να ξεστρατίζει το κουπί...

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου