Νύχτα πονετική (της Παρασκευής Κηπουριδου)

Πονετική απόψε η νύχτα.
Τα λιγνά μας όνειρα,
σε ασημένια σπάργανα τυλίγει.
Το σβησμένο μας βλέμμα,
με ασημένιες ανταύγειες ντύνει.
Των άστρων την ευλογία,
στον ταλανισμένο τόπο απλώνει,
ασημοκέντητο προσδοκίας σεντόνι.
Τον σπόρο της ελπίδας βλασταίνει,
στους χέρσους αγρούς της ψυχής.
Όλους εμάς, που ηττημένοι ζούμε,
που τραγικά κωφεύουμε,
εμάς που εθελοτυφλούμε,
εμάς τους διχασμένους,
κι απίστευτα προδομένους,
να κάνουμε όνειρα μας ωθεί.
Παλεύοντας, στο σκοτάδι
σθεναρά,να ανοίξουμε ρωγμή.
Να στοχεύσουμε του ήλιου το φως.
Αξίες να ανασύρουμε κι αρχές,
απ’ το πηγάδι της λήθης που τις τρώει.
Τούτη η χώρα, ετούτος ο λαός,
σκοταδισμό για πολύ δεν αντέχει.
Ώρα να πετάξουμε την ήττα,
περήφανα, να σηκωθούμε ορθοί.


Παρασκευή Κηπουριδου