Μια αφιέρωση με σημασία (του Κωνσταντίνου Τσατσομοιρου)

Κι αν κάποτε εκδοθεί,
ανθολογία ποιημάτων μου,
ένα αντίτυπο μόνο θα τυπώσω!
Γνήσιο και υπογεγραμμένο θα σου δωθεί
πρόθυμα στη ματιά!
Αδιόρθωτο, σαν μια διάφανη αλήθεια!
Γιατί η ψυχή δεν επεξεργάζεται συμπεριφορές!
Και η καρδιά δεν διυλίζει συναισθήματα!
Θα απαιτήσει λοιπόν στον ορίζοντα της μοιρας,
να ταυτιστεί με τη δική σου ποίηση,
και νοερα θ' ακολουθει,
τις χαρές σου και στις λύπες!

Μόνο λίγο ξεθωριασμένη η γραφή,
απο το δάκρυ,
και ιδρωμένες οι σελίδες από τον κόπο
της εμμονικης συνυπαρξης!
Εκεί, μην το διαβάσεις!
Θα 'ναι σε γλώσσα άγνωστη!
Κοίταξε μόνο... στις αφιερώσεις!
Ισως ακόμα,  μπορείς να διακρίνεις τα χρώματα,
στον επίλογο της κομμένης σάρκας!

Το κόκκινο του πάθους - τι άλλο -?
Γαλαζιο οι στιγμες!
Στο γκρι οι εμμονές μας!
Στο κίτρινο οι πίκρες!
Στο μαύρο απουσία!
Μην ψάχνεις όμως πουθενά,
για το λευκό, της αδιαφοριιας!
Αυτό δεν βάφτηκε ποτέ!


Κωνσταντίνος Τσατσομοιρος