Απαγορευμένος καρπός (της Σοφίας Τριανταφυλλίδου)

Στην εποχή της ωριμότητας,
δύο ξένοι συναντηθήκαμε.
_"Μα νομίζω πως σε ξέρω από πάντα, σου' πα! "
_"Και αυτή η απίστευτη οικειότητα
μεταξύ μας, μου ' πες! "Ok
Εκείνη την μοιραία ημέρα,
ξεθάψαμε σκουριασμένα συναισθήματα,
διασταυρώσαμε ηττημένα βλέμματα,
και αντικρίσαμε μαγεμένοι
ένα σπάνιο αφροδισιακό φρούτο που ξεπήδησε από το πουθενά μπροστά μας.
Είχε περίβλημα σκληρό
,ήταν θολό και ρυτιδιασμένο,
μα στο κέντρο του, εκεί στο σημείο της καρδιάς,
φάνταζε ζουμερό και γλυκύτατο
και μας κόλαζε.
Εγώ ή Εύα, τόλμησα και δάγκωσα.
Εσύ φτώχε μου Αδάμ
με μπέρδεψες με το φίδι
και αρνήθηκες, απλά απολάμβανες
την παράνομη και αφοπλιστική παρουσία μας
και μόνο σε κάποιο παράτολμο όνειρό σου ενέδωσες.
Ο Έρωτας που δεν γευτήκαμε
αγνώστων στοιχείων και ταυτότητας.
Εσύ ισχυρίστηκες πως δεν υπήρξε ποτέ,
εγώ ακόμη προσπαθώ να σε πιστέψω...

Σοφία Τριανταφυλλίδου