Ο Ηλιος μου (της Λουκίας Παπαδοπούλου)

Στο ονειρο αγγελοι φτερουγιζουν
οταν οι αχτιδες σου χαιδευουν τα μαλλια μου
με τα χρυσα φτερα τους με αγγιζουν
καθως με αγαπη αγκαλιαζεις την καρδια μου

Ειναι θυσια μα κι ευλογια για μια γυναικα
που απαρνιεται τα πολλα και τα εγκοσμια
γινεσαι ηλιος που ανδριευει τη θωρια της
και σ αγαπαει ταπεινα μα και παγκοσμια

Απ την μορφη σου ξεπροβαλλουν στεναγμοι
οταν τα ματια σου φεγγιζουν σαν ελπιδα
μου εταξες ανημερο φιλι
και η υπαρξη σου της ζωης θερμοκοιτιδα

Ζωγραφισες χαμογελα ψυχης
και μια φλογα που γεννα την τυραννιδα
κι εγω σεληνη που γυρναει μοναχη
εγινες ηλιος μου οταν σε πρωτοειδα

Εισαι το κυμα που χαιδευει τη ζωη
πρωινη μου αυρα και καυτη μου ηλιαχτιδα
μη σβησεις και ποτε μη μ' αρνηθεις
θα τρεξει αιμα στην ψυχη μου σαν λεπιδα

Οι φλεβες καινε και τα κυτταρα δονουν
απ τη ματια σου η καρδια με ανασες γερνει
Ηλιος της μερας και της νυχτας μου Εσυ
μονο κοντα σου η ζωη αξια παιρνει......

Λουκια Παπαδοπουλου