Μαδημένα σ'αγαπώ ( της Μάρθας Κανάρη)

Γλυκοχάραξε... Πέφτουν τα σ" αγαπώ ένα ένα στο χώμα και γίνονται λάσπη... Θυμάμαι τις νύχτες, που μάζευα τις λέξεις παραμάσχαλα
και τις φόραγα στεφάνι στα μαλλιά μου...
Τώρα απλώς θέλω να ξημερώσει... Γλυκοχάραξε... Τα πουλιά ερωτοτροπούν στο μπαλκόνι και σμίγουν τις φτερούγες τους σκέπασμα... Ποιος θα κρυφτεί απ τον ήλιο? Ο έρωτας πάντα θεριεύει την άνοιξη μα πεθαίνει κάθε φθινόπωρο κι ας ειν' καλοκαίρι... Ενα τελευταιο φτερούγισμα... ένα τελευταιο αγκάλιασμα... ένας τελευταίος ψίθυρος... μια νότα τελευταία... Τα πουλιά τιτιβίζουν ακόμα... μέχρι να αιμορραγήσει η πληγή στο φτερό...

Μάρθα Κανάρη

Το μεσονύχτι μου (της Καλλιόπης Τσουχλη)

Όπου κι αν βρίσκομαι την νύχτα και θυμάμαι, αναριγώ στα χνάρια σου και σου φωνάζω πάμε. Είναι βουβή και άραχνη η νύχτα μακριά σου, βουρκώνω και λικνίζομαι μέσα στην αγκαλιά σου. Στο μαξιλάρι μου μιλώ κι άλλο που δεν τα λέω, τα μάτια σου γλυκοφιλώ μονάχη μου και κλαίω. Είναι και που σ’ αγάπησα μια νύχτα με φεγγάρι, την νύχτα που μου γέλασαν τ’ αστέρια και οι γλάροι. Μονόγραμμα στα σπλάχνα μου σ’ έχω και σε κρατώ, γιορντάνια μες στον κόρφο μου για σένα φυλαχτό. Σε νείρομαι στα πέλαγα και μοναχή στην κλίνη, φιλώ σε με τ’ λιόκλαδα και του ανέμου δίνη.
Καλλιόπη Τσουχλη