Μόλις που κατάφερα
να χαθώ από τους διώκτες μου. Χωρίς άλλες δυνάμεις σωριάστηκα κάτω. Σκυλιά
αδέσποτα με πλησίασαν. Οσμίστηκαν το αίμα. Ταράχτηκα... "θα με φάνε"
σκέφτηκα να χορτάσουν την πείνα τους. Τι ήμουν άλλωστε για αυτά ένα κομμάτι
κρέας πεταμένο στο κράσπεδο. Έσκυψαν πάνω μου, την τρομερή όλο λαχτάρα ανάσα τους
άκουσα στο πρόσωπό μου, να νιώσω περίμενα τα δόντια τους μα γεύτηκα τα φιλιά
τους. Έγλειφαν το αίμα που κυλούσε πάνω στις πληγές μου και ύστερα έγλειφαν τα
δάκρυά μου . Ώσπου ακούστηκαν βήματα, βήματα ανθρώπινα τα ήξερα, γύρισαν να με
αποτελειώσουν. Έκλεισα τα μάτια αυτό ήταν με βρήκαν. Άκουσα ένα ουρλιαχτό. Μα
δεν ήταν δικό μου, σηκώθηκα να δω, στα κοφτερά τους τα δόντια αιμορραγούσε ο
εχθρός μου και ούρλιαζε. Ανελέητα τον αποτελείωσαν μπρος τα μάτια μου και
ύστερα γύρισαν πίσω σε μένα και συνέχισαν απτόητα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα
να γλείφουν τις πληγές μου. Άρχισα πάλι να ελπίζω.