Τα λιμάνια (της Καλλιόπης Τσούχλη)

Εσύ Κυρά που με ακούς, εσύ που με διαβάζεις,
εσύ ποτέ δεν με λυγάς, μονάχα μ' ησυχάζεις.
Εσύ μαγγάρεις την θηλιά π' ολημερίς με πνίγει,
εσύ που ανάσες μου σκορπάς μες στη ζωή την λίγη.

.

Το ξέρω το ταξίδι μου θα 'ναι γοργό και λίγο,
ας είναι που ταξίδεψα στα πέλαγα πριν φύγω.
Δεν είναι η νύχτα που μιλάει μήτε και το μουράγιο,
μα είναι η στέρφα η γη που χάνει το κουράγιο.

.

Κι αν είναι πια ν' αμοληθώ ας είναι στα νερά σου,
να λυτρωθώ και να γευτώ εκείνο τ' άρωμα σου.
Να 'χει μπουνάτσα ο καιρός, να μου γελούν οι γλάροι,
σαν θ' αγκαλιάσω Θάλασσα, να με κοιτούν οι φάροι.

.

©Kalliopi Tsouchlis