Νυχτερινό (της Αννας Βαρδάκη)

Κι είναι κι εκείνα τα περίεργα βράδια...
που ο νους πίσω γυρνά...
σε μια περιήγηση παράξενη, νοσταλγική, οδυνηρή...
.
Μυρωδιές.. αρώματα.. αγκάθια.. χρώματα....
.
Ανατρέπονται δεδομένα χρόνων...
Οι χλιαρές στιγμές δεν ζουν πια...
.
Στην Αθανασία περνά...
μόνον εκείνο...
που έχει μάθει καλά...
το δρόμο προς την Αιωνιότητα…
.
Κι άξαφνα, εισβάλλουν απ‘ το ανοικτό παράθυρο...
Οι νότες... αγκαλιά με τ’ αρώματα…
απρόσκλητοι νυκτερινοί επισκέπτες....
.
Και τα “βήματά” μου... κάνουν τη μεγάλη ανατροπή....
.
Ακούγονται στη σιγαλιά σαν πυροβολισμοί...
που στόχο σταθερό δεν έχουν.
Μα, βρίσκουν Κέντρο...
.
Τα χρόνια τα παιδικά...
με τις μυρωδιές απ’ το καλοκαιρινό γιασεμί…
Τις διαδρομές που ονειρεύτηκα...
μα δεν τις διάβηκα...
Αυτά που στάθηκαν πλάϊ μου...
μα, με πολέμησαν με λύσσα...
.
Αυτά που αγάπησα...
μα, με ποδοπάτησαν...
κι ύστερα, χάθηκαν στη στροφή…
.
Και πού βρίσκομαι τώρα ;
Να λαχταρώ να έρθει μια βροχή...
μπόρα καλοκαιρινή… να με ξεπλύνει....
.
Κι ύστερα, να κόψω ένα γιασεμί
και να προχωρήσω....
.
Ο ουρανός φαντάζομαι... πως θα’ χει το χρώμα της καρδιάς μου...
Το γαλανό, το κόκκινο, το σταχτί....
.
Μικρή η ζωή μας.
Θα εστιάσω στο Τώρα.
Κι αν ο πόνος τρέφεται και μεγαλώνει τις νύχτες...
Τροφή θα δώσω στις μέρες μου...
την προσφορά, την αγάπη και το χαμόγελο....
.
Αμετάνοητα δοτική…
Μα, όχι ανόητα θυσιασμένη....

Δώσαμε… Πήραμε… Χάσαμε… μα θα Ξαναδώσουμε.
“Λίγα και Καλά” είναι θαρρώ αρκετά.
.
‘Ενα δάκρυ… στεγνώνει μόνον με Αγάπη.
Νόμος.
.
Εδώ ο Παράδεισος, εδώ και η Κόλαση.
.
Κι εγώ η ταπεινή, έχω σκοπό να φύγω “χορτάτη”...
Και ήσυχη…

Αννα Βαρδάκη