Έκρυψε λίγο κόκκινο
η μυγδαλιά
στην καρδιά της.
Την νύχτα φώτισε ο ανθός!
Κι η Άνοιξη βιαζόταν νάρθει
να μαλακώσει τις καρδιές,
κατά πως ήξερε αυτή μονάχα.
Πέταλα σκόρπισε ο άνεμος
στο διάβα της.
Αρώματα κόβαν ανάσες.
Κι η καρδιά φούσκωνε
για όσα της έκλεψαν.
Η μυγδαλιά τη νύχτα
δεν φοβόταν....
Αφουγκραζόταν μονάχα
τα πουλιά....
η μυγδαλιά
στην καρδιά της.
Την νύχτα φώτισε ο ανθός!
Κι η Άνοιξη βιαζόταν νάρθει
να μαλακώσει τις καρδιές,
κατά πως ήξερε αυτή μονάχα.
Πέταλα σκόρπισε ο άνεμος
στο διάβα της.
Αρώματα κόβαν ανάσες.
Κι η καρδιά φούσκωνε
για όσα της έκλεψαν.
Η μυγδαλιά τη νύχτα
δεν φοβόταν....
Αφουγκραζόταν μονάχα
τα πουλιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου