αναστέλλονται οι θάνατοι (του Σπήλιου Παναγιωτόπουλου)

Την εγκύκλιο ψηλαφούσε
που χε αργά τη νύχτα λάβει
την κρατούσε όλο το βράδυ
έβριζε, μονολογούσε,
‘’Θα την σκίσω, θα την σκίσω
Και κομμάτι δεν θα αφήσω.’’
.
Ξαφνικά του ήρθε λάμψη
(Από τον θεό ποιος ξέρει)
φώτιση το μεσημέρι;;
δεν την είχε αντιγράψει,
μα την είχε βρει μονάχος!
Θα ‘τανε του Σόιμπλε τ' άγχος
.
Ένα τσούρμο βουλευτάδες
Κι υπουργοί συνεδριάζουν
Τα κανάλια...εκθειάζουν
για να ακούνε οι ραγιάδες.
-Κι η καλή μου, ω συμφορά μου,
Βλέπω, μου πε, την σειρά μου.-
.
Σύντροφε επαναστάτη
Τι ιδέα είχες πάλι
Θα την ζήλευε κι ο Στάλιν
‘’Αναστέλλονται οι θανάτοι!’’
-Μια πίττα σε πολλά κομμένη
Τρώγεται και δεν βαραίνει.-
.
Σε να χρόνο πάει η κρίση!
στέλνουν στον παπά φιρμάνι
με αγιασμό και με λιβάνι
τους νεκρούς να αναστήσει
(Του πάνε πως είναι νόμος,
Πρώτα όσοι χρωστάνε όμως.)
.
Μα όποιος θέλει τότε ας μείνει
αν το επιθυμεί ας κάτσει
να πληρώσει το χαράτσι
και ας αναπαυτεί εν ειρήνη.
- βρες τα με τον ρασοφόρο
μα αν μείνεις θα χεις φόρο.-
.
Αν δεν έχεις φράγκα κρίμα
θα χεις έξωση απ΄το μνήμα!
σύρε δούλεψε, δανείσου
ας τα δώσουν οι δικοί σου.
-Τούτη η Ελλάδα δεν πεθαίνει
Όσο ζούνε οι πεθαμένοι.-

Σπήλιος Παναγιωτόπουλος