Σ’ έχασα (συνεργασία Βαγια - Σοφία)

Σ' έχασα,

τα ρόδα πέφτουν σκορπάνε

Στο παραλίγο την καρδιά την πουλάνε.

Σ' έχασα,

και στο ξύλο χαράζω μια ευθεία

μες στο νου η δική σου η ζάλη

του κορμιού τρικυμία.

Ξέχασα πως τα μάτια σου μου δίνανε πόθο,

Να αντέχω του κόσμου τον παράλογο φόβο.

Ξέχασα και σ' έχασα...

Απειλή μου, ζωή μου και μοίρα

μου προσφέρθηκες εύκολα

μα στα δύσκολα μπήκα.

Σ' έχασα...

Κλαίει η πηγή που μ' έχει αγκαλιάσει

κι όλο πνίγομαι μέσα της,

το μυαλό τη φωνή σου

να μπορέσει να χάσει...

Βάγια Μπαλή

Σ' έχασα

Τίναξες τα μαλλιά σου

Γύρισες την πλάτη

Έφυγες...

Μαύρα άστρα ανέμισαν μπροστά μου

Έχασα το φως μου

Τα μάτια σου δε με κοιτούν

Έχασα τη χαρά μου

Το χαμόγελο σου έσβησα

Έφταιγα...

Έφταιγα...

Που τα μαύρα άστρα φώλιασαν στα μαλλιά σου

Που μου γύρισε η ζωή την πλάτη

Έφταιγα που σ' εχασα...

Γέμισε ο ουρανός

Μαύρα άστρα...

Ένα ένα πέφτουν

Και με πλακώνουν

Σοφία Τανακιδου