κι έμεινε ξάγρυπνη να μετράει τους λύκους της οργής...
Τρόμαξαν τ' άγρυπνα όνειρα και κρύφτηκαν στους ίσκιους...
Η νύχτα κατέβασε χαμηλά στα μάτια το μαύρο βέλο της
κι έριξε το δίχτυ της αποπλάνησης
στα άγουρα σώματα της ηδονής...
Τρεμούλιασαν τ' αστέρια στο στερέωμα,
ζαλίστηκαν και πέσανε μαζεμένα
σε μια ασημένια αυτοκτονική βροχή...
Χλώμιασε η πανσέληνος στο μεσουράνημά της
κι άφησε ασημένιες φλούδες να πέσουν
στα μαλλιά των άγουρων κοριτσιών...
Σώπασαν το τραγούδι τους τα κρυμμένα αηδόνια,
ξέχασαν τα λόγια, τρόμαξαν στην κραυγή των λύκων
και 'μείναν κρυμμένα ως το χάραμα...
Η γριά κουκουβάγια έκρωξε δεισιδαίμονα
σκορπώντας ανατριχίλα στα μεσάνυχτα...
Και μετά.... Όλα σιωπή...
Το μόνο που ακούς,
ένα μικρό τρίξιμο στο παλιό ξύλινο πάτωμα...
Το αόρατο σαράκι έπιασε πάλι δουλειά...
Μετράω τα δευτερόλεπτα ώσπου να ξημερώσει...
Χαράζει...να μην ξεχάσω να πω...
Μια Καλημέρα του ήλιου....
Ελένη Ταίφυριανού
Πολύ ωραίο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή