Όνειρο πειραγμένο (του Σπήλιου Παναγιωτόπουλου)

Έχουν χακάρει το μυαλό μου κι είναι ξένο
και την ψυχή μου έχω κρεμάσει στο γυαλί
να ζω το όνειρο που είναι πειραγμένο
και να δοξάζω το στενό μου το κελί.
.
Στον πηγαιμό, στον πηγαιμό, ποτέ δε βγήκα
ήρθε η Ιθάκη μια βραδιά πονετικά
μα ήταν σκάρτη, όλο ψέμα, μια ρεπλίκα
κι όταν την πίστεψα μου πήρε δανεικά.
.
Κι εκείνη η σπίθα τρεμοπαίζει, μα δε σβήνει
τρέμω τη νύχτα να μου γίνει πυρκαγιά
τα καίει όλα και γυμνό έξω μ΄αφήνει
στα αποκαΐδια να μετρώ τη σιρμαγιά.
.
Μοιάζω με κείνο στο κλουβί, το καναρίνι
που κελαηδεί να ακουστεί κάθε αυγή
πως περιπλέκεται η χαρά με την οδύνη
και το κλουβί, που το μισεί, το ευλογεί!

Σπήλιος Παναγιωτόπουλος