Τα λόγια της σιωπής... (της Ελένης Ταϊφυριανού)

Κρατάς τα λόγια της σιωπής στα χέρια,
κι ο άνεμος σαν κλέφτης σου τ' αρπάζει...

Τα σεργιανάει στ' ακατοίκητα αστέρια,
και πάνω στο ταβάνι του ουρανού τα βγάζει...

Μια ασημένια βροχή στα μαλλιά σου ψιχαλίζει,
και μια γλυκιά προσευχή σιγά σου ψιθυρίζει...

Μήπως κι ακούσουνε της γης οι πικραμένοι,
αυτοί που παίξανε και βγήκανε χαμένοι,
και μέσα στα σκοτάδια τους γυρνούν σαν κολασμένοι...

Να 'ρθούν να φέξουνε το δρόμο να σου δείξουν,
στη πόρτα του παράδεισου απέξω να σ' αφήσουν...

Να την ανοίξεις και να μπείς σιγά για να ζυγώσεις,
αυτούς που μείναν στη σιωπή τα λόγια να τους δώσεις...

Ελένη Ταϊφυριανού.