ΘΥΣΙΑ (της Βάγιας Μπαλή)

Ξεδίψασε η νύχτα πάνω στο αχόρταγο σώμα σου.
Αστέρια σου κάρφωσε
κι ένα φεγγάρι στα μάτια 
σου φόρεσε, να λάμπουν στο σκοτάδι της.
Σε έδωσε θυσία έπειτα στης μέρας το γύρισμα και της πρόφτασε
πως της άνηκες... Θυσία...
Που να το ήξερες όταν αφηνόσουν με τέτοια ζέση...
"Θυσία", μονολογείς ξέπνοα κι ένας ήλιος τυφλώνει στα μάτια
το φεγγάρι σου...
Άσπρο χιτώνα νομίζεις πως φοράς κι ας είναι η πετσέτα
που άτσαλα πέφτει
στο υγρό πάτωμα.
Κάτω από το νερό αφήνεσαι
κι επιτρέπεις στις σταγόνες
που πέφτουν με ορμή
να σε κάνουν δικιά τους...
Θυσία είπαμε, όχι αστεία...
Έπρεπε να κρύψουν τη χθεσινή νύχτα από πάνω σου
κι ας της ανήκεις....
Το σώμα μουδιάζει. Η κάθαρση ήταν χθες... Δεν ήταν το νερό που έτρεχε με δύναμη.
"Θυσία" είπαμε... Όχι αστεία...

 Βάγια Μπαλή