Το βλέμμα σου μου ξύπνησε έναν κόσμο ξεχασμένο και της καρδιάς τον κτύπο τον σβησμένο. Αστέρια έριξες στον δρόμο τον δικό μου. Να με οδηγούν, μου είπες... Άνοιξες της ψυχής το μάνταλο και μπήκες Καιρό αναζητούσα έναν ίσκιο, κι ήρθες Στα αχνοφώτιστα σοκάκια ήλιο βρήκες Βασιλικούς και δυόσμους φύτεψες, της άνοιξης Μη με ρωτάς γιατί εσένανε ξεχώρισα... Πως να στο πω..., απλά καθώς σε γνώρισα σε άλλη διάσταση έχω βάλει τη ζωή μου να γυρίζει Τώρα σε άλλη τροχιά κινείται και έρωτα θυμίζει... Μαρία Χατζηδημητρίου
Έλεγχος καταχώρησης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή