Θα έφτιαχνα δρόμους με καυτούς ήλιους και μελαγχολικά φεγγάρια! Γεμάτο παρτέρια ανθισμένης νοσταλγίας,ποτισμένα από νηστικό έρωτα και αδικημένη αγάπη! Να τους τρέξω,άηχα από την ανάσα σου! Xορτάτη από την νοερή μορφή σου, φαντάζοντας τα δάχτυλα μου ν΄ακουμπούν το πρόσωπο σου, κι ύστερα οι παλάμες μου να φυλακίζουν την μυρωδιά που χρειάζεται ένα βρέφος για να γαληνεύει τα βράδια! Παίξε μου,μουσική με τα χείλη σου, και ύστερα αγνάντεψε την γύμνια μου,ώσπου να πέσω στη λίμνη των ματιών σου! Να με λούσεις πόνο!λαχτάρα!αισθαντικότητα και ύστερα ,άφησε με να αποκοιμηθώ, κουρασμένη,στα σπλάχνα της, εκεί που μας γέννησε να συνυπάρχουμε η αιωνιότητα ! Εσύ η λίμνη και εγώ ο βυθός της!
Ιωάννα Καβαγιάδα
Έλεγχος καταχώρησης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή