Με παρακάλεσε το παράθυρο
-Μη με ανοίξεις
Έξω φυσάει, τρομάζω μήπως απότομα
κλείσω και σπάσει το γυάλινο μου το
πρόσωπο
Με παρακάλεσε το μπαλκόνι
-Μην βγεις στην βεράντα
Θα λερώσεις τον καθαρό μου διάδρομο
Οι ρόδες του ποδηλάτου σου κυλούσαν
ήρεμα στην άσφαλτο
Άνοιξα το παράθυρο, βγήκα στο
μπαλκόνι
Χαμογελάσαμε
Η βεράντα βυθίστηκε στον πόνο της
Το παράθυρο στον τρόμο του
Έχασα κι ολας δυο φίλους
Καταλάβαινα,
Μα έκανα πως δεν καταλαβαίνω
ΕΣΕΝΑ…. Να μην χάσω μονάχα……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου