ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σε μια πλαγιά του νου, στον ήσκιο του μυαλού, ένα όνειρο κοιμάται... Ότι' ναι ξύπνιο ονειρεύεται, στην πλάση πως διαβαίνει, μ' ελπίδ...

Κλειδώσαμε τις ψυχές μας  σε κάτι βαγόνια ξεχασμένα.  Πόσο αλήθεια να  πονάνε ; Ξεχασμένες ψυχές στου χθες την ελπίδα  να ψάχνουν στο αύριο ...

  Μέσα μου έχω  κάπου κρυμμένο λίγο κόκκινο... Μα δεν θυμάμαι που... Η πένα μου είναι λευκό φτερό μα στάζει μαύρο... Δεν φταίω εγώ κι ευθύνε...

 Θα έρθει κάποια μέρα που θα ξυπνήσεις ήρεμη από το φως του ήλιου που θα μπαίνει από τις γρίλιες του παντζουριού. Δεν θα πεταχτείς σαν ελατή...

  Οι μεγαλύτεροι έρωτες έζησαν τη νύχτα. Σε λαμπερά κοιτάγματα  που ανταλλάχθηκαν  ξανά και ξανά. Σε συνωμοτικά χαμόγελα. Και σ’ εκείνη την ...