ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Σε ένα λευκό χαρτί σκέψεις γράφω που αμέσως χάνονται. Σκέψεις που εξαφανίζονται σαν ποτέ να μη γράφτηκαν, να μην υπόθηκαν. Σκεψεις, αναμνήσε...

Ένα μικρό δωμάτιο,  να τόσο δα κι ο Ήλιος να το ζώνει και στο παράθυρο μπροστά, μια μαργαρίτα μόνη… Ένα κρεβάτι έρωτα μ ένα λευκό σεντόνι κα...

  Τα μόνα που μπορέσαμε να πούμε ήταν αυτά που φοβηθήκαμε. Τα άλλα που δεν μας τρόμαξαν τα πήραμε μαζί μας. Σαν κάποιος να ετοιμάζεται απρόβ...

Τείχη ψηλά, πόρτες κλειστές. Τα χείλη σφαλισμένα. Τα μάτια πάλι ολονών, ερμητικά κλεισμένα. Κλεισμένα να μη βλέπουνε αυτό που τους συμβαίνει...

Αναπολώ και χάνομαι κατάβαθα της σκέψης χαράζοντας τη μνήμη μου στου χρόνου τη σχισμή κι ανάμεσα στα σφάλματα, ψυχή μου να γυρέψεις την λύτρ...