ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

  Κι αυτή η νύχτα, βγάζει νύχια. Μου ξεσκίζει την καρδιά.  Και την πετάει στο βυθό.  Τσούζει τ' αλάτι. Ρίχνει χαστούκια, φέρνει τρέλα.  ...

  Πάντα θα ακούει η αγάπη σου στα ονόματα τα ξένα... Γοργόνες βγήκαν στον αφρό κουβέντα να σου πιάσουν ρωτούν γιατί τα μάτια σου υγρά συννεφ...

  Στη γωνιά του δρόμου  ένα φανάρι μοναχικό καίει σαν καντήλι τυλίγομαι στο δέρμα του σκοταδιού στην ανείπωτη ησυχία να χαζέψω σιωπηλά τον κ...

 Τόσο φως αξοδευτο Τόσο χρώμα σιωπηλο Τόση ζωή χωρίς ανάσα Ακρωτηριασμένα τα δάχτυλα Η πένα αυτοκτονει στην αιωνιότητα Βουτά στο μελάνι του ...

  Ποίηση είναι ο χώρος της κλεψιάς. Ναι !! Ίσως σας ξάφνιασα !! Ή μήπως σας έδωσα αφορμή να γνέψετε καταφατικά; Μα όχι, μην βιάζεστε, δεν εν...