ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Ήταν όπως η σάρκα γινόταν ένα με το νερό. Ερεε τρεχούμενο σε κάθε καμπύλη, σε κάθε κρυφό μυστικό. Πορτοκαλόχρυσα τα φιλιά και αυτή  μι...

Τη στιγμή που σκεφτόμουνα  να προσπεράσω Το δειλό σταυροδρόμι μου Θηλιά Παρελθόν σε παρένθεση Έχω να κάψω Και την ψευτιά Στη φωτιά...

Και ξεπέρασαν εαυτό τρέχοντας σαν σφαίρα να κρυφτούν! Με μια ταχύτητα απελευθέρωσης, ιλιγγιώδους πόθου! Λές και το φευγιό ήτανε όνει...

Μοναχική φρεγάτα η ζωή, που κουρασμένη και ακούραστη πολεμάει στους αιώνες... Με μύριες ήττες και λίγες μόνο μετανιωμένες νίκες... Εσύ...

Μην αναρωτιέσαι γιατί τίποτα δεν είναι ίδιο. Κάθε τι που είναι αληθινό ... εξελίσσεται. Έτσι και τα συναισθήματά μας...δεν γερνούν. Απ...