ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Κι αν υπήρχαν μόνο αυτά, δε θα 'ταν αρκετά για να χρωματίσουμε την ευτυχία; Σαν τα βότσαλα ριγμένα να΄μαστε. Ν' ακούμε το...

Σε μια ολόσωμη, παλιά, σ’ είδα φωτογραφία και σαν να  πήρε ο καιρός ανάποδη στροφή στη ρίζα του Βεζούβιου στην άδεια  Πομπηία ανάμεσα...

Οι δρόμοι, αποπνικτικοί γεμάτοι από αιθάλη! Σ' αυτές εδώ τις γειτονιές, το χνώτο από την πείνα, απλώνεται σαν σύννεφο, σαν μουχ...

Κοιμάμαι με μάτια ορθάνοιχτα Καμιά αχτίδα φωτός από τα φωτεινά όνειρά μου να μην πάει χαμένη Υφαίνω όνειρα με παραμυθένιους ήλιους ...

      Βουτώ στο χρώμα της θάλασσας  με τέτοιο πάθος, σαν να κολυμπώ στα νερά του έρωτα  μαθαίνοντας το κορμί μου στο κορμί σου        Β...