ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Δροσοσταλίδες αίματος ξεπηδούν από τη ξεσκισμένη ψυχή μου.... Μ' ακουμπούν δειλά... δίνοντας χρώμα...στη μαυρισμένη ζωή μου.... Γλυκ...

Κι εκεί που λέγαμε ότι θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας η ζωή μας έγινε ενέχυρο και μείναμε σ’ έναν κρύο και έρημο δρόμο να την παρ...

Αγαπάω τα όνειρα. Γεννιούνται την ημέρα, και τρέχουνε στον δρόμο σαν αυτοκίνητα. Ανδρώνονται στο ταξίδι της θλίψης που δεν έχει φρέν...

Μα τι τάχα να γυρευει μια πεταλούδα στην άκρη ενός κατακοκκινου τριαντάφυλλου, στα χείλη μιας ολανθιστης μαργαρίτας; Και γιατί έτσι γρη...

Μ’ αρέσουν τα δέντρα. Χρόνια θα ζουν αφότου φύγουμε Αγέρωχα, περήφανα θα φτιάχνουν δάση δίχως να προσπαθούν να ελέγξουν τα γύρω του...