ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Δεν θυμάμαι πως έπεσα. Πώς έπεσα στο δρόμο φαρδύς- πλατύς  ή αν γλίστρησα από λάθος βήμα. Αν τα πλακάκια είχαν σχέδια, τετράγωνα...

Φύλλο φύλλο, άνθος άνθος κεντώ τη ζωή μου. Μερόνυχτα οι βελονιές ανεβοκατεβαίνουν σαν τρενάκι του λούνα πάρκ. Κερώνω τη χρυσή κλωστή σε...

Σε ένα καραβόσκοινο επάνω, περπατάω από τότε που έφυγες. Από εκεί μπορώ να αγναντεύω μπλε ωκεανούς και σύννεφα ταξιδιάρικα. Να φροντί...

Εκείνο το βράδυ,  η λάμπα τρεμόσβηνε,  η ασετιλίνη τελείωνε.  Ενα σφυρί, κάτι κομμένα ξύλα, και ένα γραμμόφωνο που κάτι ψέλλιζε συνένοχοι ...

Ο πίνακας είναι της  Κωνσταντίνας Κρατημένου Αγναντεύοντας με ένα βιβλίο τη θάλασσα στα κύματα πάνω απλώνω τα γράμματα με τα σύμφων...