ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Τους ανθρώπους και τα μέρη που σε θύμιζαν τ' απαρνήθηκα. Τα μάτια μου έκλεισα στα χρώματα, στης μυρωδιάς σου τα αρώματα. Στης...

Μνήμες που σβήνουν  που χάνονται στη λήθη  Πριν ο ήλιος δύσει.  Χτυπά μεσάνυχτα  το ρολόι του χρόνου  Μια βουκαμβιλια μόνο  έμεινε να σε ...

Η μουσική δεν τελειώνει  αόρατες νότες αντηχούν παντού  σαν η καρδιά αγγίζει του παλιού πιάνου τα πλήκτρα.... Έμειναν οι παρτιτούρες κλε...

Με λένε Άννη, η Άννη της καρδιάς.  Από τότε που γεννήθηκα μέχρι τα δέκα μου ήμουν χωρίς επίθετο.  Ζούσα σ’ ένα μεγάλο σπίτι με τρεις μαμά...

Τι έγινε γιατί μόνη στο σπίτι; Που πήγαν όλοι; Φύγαν τα παιδιά άνοιξαν τις φτερούγες τους σαν τα πουλιά πήγαν να κτίσουν τις δικές...