ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Ταξίδι στο χώρο της ποίησης και του λόγου. Ένας χώρος έκφρασης ανοιχτός σε όλους.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Το ευχαριστώ που μου έμαθες εσύ (της Τζούλιας Παπά)

›
Είναι που σου χρωστάω τόσα πολλά κι όμως ποτέ δε δέχτηκες ούτε ένα ευχαριστώ. Είναι που μου έδωσες το πιο πολύτιμο δώρο... ...

Μνημη! (της Νέλλης Κουμεντάκη)

›
Είναι και εκείνες, οι μνήμες που ζυγώνουν, τη νύχτα και παραπαίει η ψυχή, Είναι και εκείνες  οι νύχτες, που σε αγγίζω στ' όνειρο,...

Αν η αγάπη (της Χρύσας Νικολάκη)

›
Τη μοναξιά μου κι αν σκοτώσω χίλιες φορές θα σ' αρνηθώ κι αν ρίζωσα στο λίγο με το πολύ θ' αναστηθώ. Κι αν η αγάπη είναι ...

Ένα τοπίο... Χωρίς χρώμα (της Πολυς Μίλτου)

›
Κάποτε… πήγα να επισκεφτώ μια ψυχή… Ήταν στο ψυχιατρείο. Ωραίος άνθρωπος στη ζωή της, αλλά… ατύχησε. Έπεσε σε συγγενικές «αγάπες», που ήθ...
1 σχόλιο:
Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Απαγχονισμένοι απολογισμοί (της Καλλιόπης Τσούχλη)

›
Κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο, εσύ ήσουν εκεί, να καρδιοχτυπήσεις, ν’ απαντήσεις με λαχτάρα, να θέλεις τόσο πολύ να μιλήσεις, δίχως να...
‹
›
Αρχική σελίδα
Προβολή έκδοσης ιστού

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Χρήστος Παπαχρυσάφης
Προβολή πλήρους προφίλ

Σελίδες

▼
Από το Blogger.