Άτιτλο (της Δέσποινας Αποστολάκη)

Αλλη μια μερα στη ζωη μου.
Και να πεις πως με ρωτησε;
Απλα εσκυσε τον υπνοσακο των ονειρων μου
και μπουκαρε λαθραια ετσι την εμαθαν..
Κι εφερε ενα φως ψυχρο ανηλιαγο
μεταλαγμενο, κι η μυρωδια της
μουχλιασμενης μοναξιας,λιμναζει στα ρουθουνια μου.
Ακομα κι ο κοσμος εκει εξω,
κομπαρσος δευτεραντζας.
Μα τι ζητησα μου λες;
Εγω αλλο ζητησα.
Ν'ανοιξω τα ματια σε εναν κοσμο λαμπερο
να βρει ο ηλιος θεση στης ψυχης μου
τ'ανηλιαγα σοκακια,να βρει η αγαπη
της καρδιας μου το δωρο και να το φορεσει..
Κι ειναι που πρεπει να κανω τον παλιατσο
για να την διασκεδασω ,
και κουραστηκα μα το Θεο...
Αρχιζω να ξεκλειδωνω τη σκεψη μου
βιαστικα και ευτυχως εισαι πανω πανω..
Εισαι η ελπιδα μου σ'ολο αυτο το ψεμα τους
Εσυ Ανθρωπε, Εσυ.....

Δέσποινα Αποστολάκη