Ένα πρόσωπ΄ αχνό
με θωρεί στον καθρέφτη
νευρικά του γελώ
με κοιτά σαν τον κλέφτη
ένας ήλιος γκαβός
γλίσχρος λίγο πριν δύσει
κι ένας μαύρος καπνός
πάνω έχει καθίσει
να γρικάς προπαντός
όλοι είμαστε ίσοι
κι ο Ιούδας εντός
σκύβει να με φιλήσει.
κι ένας ήλιος ισχνός
μέσα στο καλοκαίρι
κι ο θεός ονηγός
μου τραβάει το χέρι.
Είμ΄ εδώ ειμ΄απών
να με θέλγει πια πλάνη,
τα σημάδια καιρών
ή γιγάντια χοάνη?