Δεν χρειάζεται να μου μιλάς,
τα αγγίγματα και η μυρωδιά σου
έχουν ποτίσει το κορμί μου,
σαν άρωμα τριαντάφυλλου
ραίνουν κάθε κύτταρο μου.
Το βλέμμα σου παίζει πάνω μου
παιχνίδι πρωτόγνωρο
δημιουργώντας εκρήξεις
ενός έρωτα που σιγοκαίει τα σωθικά.
Χαζεύω τη διαδρομή των χεριών σου
σε κάθε καμπύλη του κορμιού μου,
ρίγη αφήνουν στο πέρασμα τους
κάνοντας με να σε ποθώ ανεξέλεγκτα.
Θέλω με κάθε τρόπο να σου δηλώνω
πως είμαι μόνο δική σου,
αφήνοντας τα ίχνη μου ως μαρτυρίες
στο γυμνό κορμί σου.
Αγαπήθηκαν με πάθος και ύφαναν όνειρα, με στημόνι την αθωότητα της νιότης για το ταξίδι που αγκυροβολεί στην ευτυχία!
Απρόβλεπτη η ζωή, ρινίματα οι στιγμές κι οι συμπτώσεις.
Άραγε είχαν τη δύναμη αυτές οι στιγμές κι οι συμπτώσεις να διαβρώσουν τον κρίκο που τους έδενε;
Άραγε αφέθηκαν στην αγκαλιά μιας άλλης αγάπης για να κοπάσει ο πόνος της προδοσίας, ακροβατώντας στο σχοινί της ψευδαίσθησης ή έζησαν την αληθινή ευτυχία;
Άραγε στο διάβα, η ζωή ξεγύμνωσε την αλήθεια;
Άραγε αφύπνισε αισθήσεις ναρκωμένες;