Το προφίλ της σιωπής (της Χαρούλας Φράγκου)

 

Θέλω να γυρίσω πίσω

στη σιωπή

μόνη με τις λέξεις

γλαυκόφτερα πουλιά

στους στίχους μου.....

Τ' άφησα ελεύθερα

σε πρωϊνά δροσέματα

ν' αφουγκραστούν

τα μελωδήματα των φύλλων

Πριν ξημερώσει

να΄σαι εκεί στο ξέφωτο

ν' ακροαστείς τους ήχους...

Η ώρα παίζει με τους πόθους μου....

κάλεσμα άφατης στιγμής

των αστεριών οι λάμψεις..

Και περιμένω...

Εσένα που πίστεψα και ασπάστηκα

Σκιάζεις τα μάτια

μια σχιστή γραμμή τα χείλη

Με άφησες μόνη

Στη μοίρα των Ποιητών

που είναι μόνοι

όταν δε θέλουν....

Χαρούλα Φράγκου

Από την ποιητική ανθολογία 

(Μελίρρυτοι Λόγοι) 

.

Άτιτλο (της Αθανασίας Δαμπολια)

 

Κι αφού τέλειωσε η βροχή.... 

έγινα ξανά παιδί

και ξεχύθηκα στην ζωή

και στα όνειρά μου. 

Ένιωσα την χαρά

στα τρίσβαθα της καρδιάς μου

και φτερούγισα. 

Άκουσα στ' αυτιά μου

το γέλιο μου και ξεκαρδίστηκα. 

Ένιωσα την ζωή

να σείεται στα πνευμόνια μου

κι έπαιξα με τις ανάσες μου. 

Χοροπήδησα

πιάνοντας πεταλούδες

στόλισα τα μαλλιά μου. 

Πήδηξα ρυάκια

και μάζεψα αγριολούλουδα

φτιάχνοντας την δική μου άνοιξη. 

Κράτησα κι ένα ουράνιο τόξο

να παίζω με τα χρώματα

και να σημαδεύω τα σύννεφα

μη βρέξουν την ψυχή μου. 

Παρέμεινα παιδί

και ζω την κάθε μου στιγμή της ζωής, 

αν.... και οι ρυτίδες μου κάνουν πάρτυ, 

αυτές δεν με τρομάζουν. 

Μόνο οι καταιγίδες της ψυχής

και το μούσκιο των ματιών 

σαν τρέχουνε.... φοβάμαι. 

Μα είμαι ακόμα παιδί, 

για κοίτα με.... γελώ. 

Αθανασία Δαμπολια