Μπορώ να έχω κόκκινα μάγουλα
ή σάπια δόντια
αλλά σίγουρα καμία κατανόηση
Οι κρίκοι
κάπου κοντά
κοιμούνται γενναία
Μακριά τους
εγώ σαπίζω
εσύ διαμελίζεσαι
Το ριζικό όλα τα αντέχει
Ύστερα
τα δωμάτια αδειάζουν
όλη τους την γεωμετρία μέσα μου
Μπλέκεται με τ’ άντερά μου
Κι είναι οικεία
η βαρβαρότητα του χάρακα
Να κάνω μία ερώτηση;
Αν δεν πετάς
τελικά τα φτερά τι τα θες;
Τι τα θέλω;
Ο χρόνος σκοτώθηκε
βουτώντας απ’ τον ώμο σου
Μία κατάβαση παλλόμενη
Ένας επιθανάτιος χορός
Μόνο εγώ τον είδα
Σε αδημονώ
Σε σκουριάζω
Σε ριγώ
Σε θάβω
Σε φωσφορίζω
Σε πικρώ
Σιωπώ με λέξεις
Ανασαίνω με θηλιά
Όμως
ντρέπομαι
να χορέψω
ντρέπομαι
να γελάσω
Ξέρω εγώ
Στην γωνία
με ατρόμητη δειλία
περιμένω την σφαγή
Σκύλος
