Πολύχρωμο δενδρί (της Βασιλείας Τσάκλη)

Τίτλος: Πολύχρωμο δενδρί

Συγγραφέας: Βασιλεια Τσάκλη

Είδος: Ποίηση / E-BOOK

Εκδόσεις: Κέφαλος

Έτος Έκδοσης:  Δεκέμβριος 2020

Σελίδες: 50

Σχήμα: 21 Χ 29,7

ISBN: 978-618-85148-3-6

Με αυτή τη δεύτερη ποιητική συλλογή «ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΔΕΝΔΡΙ» θα ήθελα να εκφράσω τα βήματα που έχω κάνει στην ποίηση. Η γραφή σαφώς και είναι εξελιγμένη και διαφοροποιημένη από τη πρώτη μου συλλογή, η οποία μου άνοιξε, αυτή τη γεμάτη εκπλήξεις, πόρτα της ΠΟΙΗΣΗΣ. Η έμπνευση μου σε αυτή τη συλλογή είναι παρμένη κυρίως από κοινωνικά θέματα, όπως είναι ο πόλεμος, η ειρήνη, η προσφυγιά, η Πολυπολιτισμικότητα κι άλλα. Το βιβλίο δεν περιλαμβάνει ερωτικά ποιήματα, παρά μερικούς λογισμούς μου πάνω στην ευτυχία και τη ζωή.

Θεωρώ τα κοινωνικά ζητήματα κομμάτια της ζωή μας που μας επηρεάζουν σε πολλές σχέσεις μας. Σαφώς και η αγάπη και ο έρωτας μας δίνουν τεράστια έμπνευση και είναι η κινητήριος δύναμη του βίου μας. Όμως το υλικό μου για κοινωνικά θέματα ήταν επίσης αρκετό για να το μοιραστώ σε αυτή τη ποιητική συλλογή με αναγνώστες και φίλους. Τώρα, για την επιλογή της ηλεκτρονικής έκδοσης, θα ήθελα να τονίσω πως θεωρώ τα νέα μέσα τεχνολογίας έναν περισσότερο ευέλικτο και ταχύτερο τρόπο, ώστε να ξετυλιχτεί ο πλούτος της ποίησης σε περισσότερο κόσμο. Τέλος, ευχαριστώ θερμά τις εκδόσεις Κέφαλος για την έκδοση της συλλογής. Επίσης, τους ευχαριστώ πολύ και για τη στήριξή τους τα τελευταία ποιητικά μου χρόνια!

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΤΡΕΝΟ (του Χρήστου Χριστοπουλου)

Στην παλιά σιδερένια αυλόπορτα

της ζωής μου το τρένο σταμάτησε

στα ολόγυμνα γκρίζα πλακόστρωτα

ο παλμός της καρδιάς αναθάρρησε!

´Ενα ρόδο γυρτό στ´αγριόχορτα

στ´άγγιγμα μου ζωντάνεψε κι άνθισε

και στην δρύινη σκούρη εξώπορτα

κατακόκκινο άνθος ζωγράφισε!

Της ζωής μου το τρένο παρέμεινε

και ξανά σφύριγμα δεν ακούστηκε

πόρτες σφάλισα και δεν ξαναβγήκα!

Ούτε ψήγμα καημού δεν απέμεινε

η ευχή της καρδιάς εισακούστηκε

τον χαμένο μου παράδεισο βρήκα!

Χρήστος Χριστόπουλος

ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ (της Ιωάννας Αθανασιάδου)

 

Χρόνια πολλά αρμενίζαμε χωρίς πανιά

σε θάλασσα απρόβλεπτη.

Κρυφό σαράκι η αναζήτηση.

Στα λιμάνια ανάπαυση δε βρήκαμε.

Πατρίδα μας τα κύματα.

Στα πιο ψηλά τους γαληνεύαμε.

Στην αγάπη τους τη χωρίς σύνορα,

χωρίς ελπίδα,

χωρίς ανταπόδοση.

Κι η θάλασσα ανιδιοτελής,

γενναία,

ατιθάσευτη.

Δίχως να υπόσχεται,

δίχως να περιμένει.

Μόνο κάλπαζε γενναία

και μας προκαλούσε,

θύμωνε όταν λογαριάζαμε τα κέρδη μας.

Ζητούσε να της δοθούμε ολοκληρωτικά,

να μάθουμε τα μυστικά της.

Και μεις αρμενίσαμε στα φυλλοκάρδια της,

αναζητήσαμε τη γαλήνη μέσα στη φουρτούνα,

τη στοργή στην κακοκαιριά.

Και μοιάσαμε στο πέλαγος,

αγαπήσαμε τα κύματα τα μεγάλα,

κάναμε σύντροφο τον ωκεανό.

Εμπιστευθήκαμε το βαθύ του βλέμμα,

ξεκουραστήκαμε στην απεραντοσύνη του.

Ελεύθεροι κι άπειροι

σκαρφαλώσαμε στις άκρες τ’ ουρανού,

ακολουθήσαμε τ’ αγριοπούλια στις χώρες του ορίζοντα.

Ιωάννα Αθανασιάδου

ποίημα απ' το βιβλίο ΑΓΡΥΠΝΕΣ ΣΙΩΠΕΣ, εκδόσεις Βεργίνα.