Βουρκωμένα...
τα μάτια μου,
πίσω απ τα συρματοπλέγματα.
.
Κι οι ανάσες πνιχτές...
.
Οι κίτρινες πεταλούδες εμπρός,
νεύμα μου κάνουν....
.....τις ακολουθώ....μαζί με τ' όνειρο....
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2020
Άτιτλο (της Σωτηρουλας Τζιαμπουρη)
Κάτι χειμώνες όπως τα παραμύθια!
Κάτι σιωπές να δακρύζουν.
Κάτι δάκρυα για ένα έρωτα
Κάτι ανάσες πνιγμενες σε κάτι όνειρα γεμάτα απουσίες.
Κάτι λέξεις θαμμένες στον πυθμένα της ψυχής, κλειδωμένες.
Κάτι απουσίες κρύες, παγωμένες.
Κάτι αγκαλιές άδειες.
Κάτι μοναξιές στο απόλυτο σκοτάδι.
Δώσε μου τη δική σου χαμένη ανάσα.
Δώσε μου τον ήλιο σου,
να λάμψει στη ψυχή μου.
Χάρισε μου μια άνοιξη.
Μην φοβηθείς αυτή τη βροχή που έρχεται αυτό το χειμώνα.
Αγκάλιασε με !
Ντύσε με !
Αγαπά με !!!!!