Ρωτάς πού είμαι;
Μα εκεί που με άφησες!
Και ας έχω χαθεί πια,
σε έναν άλλον κόσμο, πιο άγριο.
Πάντα όμως είμαι εδώ.
Θα με βλέπεις.
Όπου και να βρίσκεσαι.
Θα είμαι συνέχεια μπροστά σου.
Δίπλα σου. Γύρω σου.
Θα σου χαμογελώ.
Τι και αν δε μιλάμε;
Σε όποιο σώμα και να
δίνεις το κορμί σου,
το όνομά μου θα ψιθυρίζεις.
Κι εγώ πάλι θα εμφανίζομαι
μπροστά σου.
Δίχως λογική, θα με βλέπεις
να ξεπροβάλλω εκεί ανάμεσα
στις αργές ανάσες σας.
Ξέρεις γιατί;
Επειδή εσύ με καλείς συνεχώς.
Άραγε, τι άχρωμες αγκαλιές
σου δώσανε και δεν μπόρεσες
να με βγάλεις από μέσα σου;
