Είναι αυτή η συγκίνηση
που τόσο με προδίδει ...
Και η ασυγκράτητη πεθυμιά
που ανταριάζει και βρυχάται ...
Οι άνοιξες που σεργιανούν
πάνω στου πόθου μου το νήμα.
Είναι τ΄άστρα που φέγγουν και οδηγούν
αυτόν τον προδότη Εφιάλτη*
για να παραδώσει τις Θερμοπύλες !
Τα χείλη που πίνουν και μεθούν
από το νέκταρ των θεών
και την νοθευμένη αμβροσία !
Και το μαχαίρι απ΄το βλέμμα σου ...
που μέσα μου το ιχνηλατείς
και ελπίζεις να το δεις
σαν βγει τραυματισμένο... !
Βίκυ Δρακουλαρακου
