Αφήνεσαι στους ήχους των κυμάτων
κι αλάργα η ψυχή σου ταξιδεύει
μ´αστέρια ολοφώτεινα ξεφεύγει
τα βάθη σκοτεινών χαρακωμάτων!
Κοιτάς την πανδαισία των χρωμάτων
ο ήλιος στη θωριά σου βασιλεύει
την σκέψη σου ξανά την γαληνεύει
η θέα των απόκοσμων θαυμάτων!
Αν έρθει η αγάπη με το κύμα
θα σ´εύρει στο μικρό σου ακρογιάλι
να γράφεις της καρδούλας σου το ποίημα!
Μ´αν δεν φανεί κι απόψε, ω τι κρίμα!
Η θλίψη απ´το στερνό σου παρακάλι
θ´αφήσει τ´ανεξίτηλο της στίγμα!
Χρήστος Χριστόπουλος
