Κάτω από τη σιγή των αστεριών (της Παυλίνας Στυλιανού)

Ψιθύρισα τ’ όνομα του …
έκλεισα τα μάτια και αποκοιμήθηκα στης ψυχής του την αγκαλιά...
όπως το ποθούσα
…κάτω από τη σιγή των αστεριών…,
και όχι… όταν σίγησε ο ουρανός… κι έγινε ένα με το κλάμα μου
ένα κλάμα με γεύση πικραμύγδαλου
όπως τότε που εκείνο το γαλάζιο φόρεμα είχε γίνει ένα με το χώμα της γης
τώρα η σιγή των αστεριών είναι το ένα και μοναδικό δικό μας βράδυ
κι εκείνο το βράδυ δεν είχε το κλάμα πικραμύγδαλου φορεμένο στα χείλι μου
ήταν το κλάμα της ευτυχίας και της αντάμωσης,
της μίας και μοναδικής αιώνιας αντάμωσης των δικών μας αστεριών
ένα και μοναδικό
Καληνύχτα αγάπη μου
Καληνύχτα καρδιά μου

Παυλίνα Στυλιανού

Άτιτλο (της Τζούλιας Παπά)

Ροζιαζμένα χέρια
Πρόσωπο γεμάτο θλίψη
Βλέμμα χαμένο σε στιγμές
Σε εικόνες...
Ο νους στριφογυρίζει σε λόγια που χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά.
Και μέσα στον καπνό απ' το τσιγάρο
που σιγοκαίει, σχηματίζεται η μορφή της...

Πάντα μπροστά του
Χρόνια τώρα.
Η κλέφτρα της καρδιάς του...
Έκλεψε και έφυγε.
Εκείνος δεν ξέχασε ποτέ.
Τι κι αν μεγάλωσε
Τι κι αν εγέρασε
Η καρδιά του δε σταμάτησε
ποτέ να χτυπά για εκείνη.
Η μορφή της χαραγμένη
στο μυαλό και στην καρδιά του.

Μια ζωή, χρόνια ολάκαιρα,
τη βλέπει να χορεύει μόνο γι' αυτόν
μέσα στον καπνό του τσιγάρου,
που σιγοκαίει στο χέρι του.
Μια ζωή, χρόνια ολάκαιρα,
τη βλέπει να  χορεύει στο ρυθμό της καρδιάς του που χτυπάει μόνο για εκείνη, χωρίς εκείνη...

Αγάπησε μια φορά
και ήτανε για πάντα...

Τζούλια Παπά