Μουσικά βιολιά στη Μασσαλίας
Κι ένας ήλιος δωρικός
αγναντεύει το
μισόκλειστο παράθυρο
ένα περιστέρι στο περβάζι
χαμογελά εμπρός στο ακατόρθωτο
Να κάνει το πέρασμα ή να πετάξει ;
Μα εκείνο μετρά ακόμα
τις στιγμές μακρυά απ τη φωλιά
Σαν ανακωχή
πριν τον πόλεμο
Σαν αναμονή μιας γέννας
που αναιτια αργεί
Αμφιβολία η γενναιότητα;
Άραγε τι το κρατά ριζωμένο
σαν αλυσοδεμένο ελέφαντα
από ένα κλαράκι...
Πέτα !!! Φωνάζει η ψυχή
μα κι αυτή ρίζωσε στις πέτρες
Πέτα !!!Φωνάζει το σώμα
μα ως και τα βλέφαρα αδυνατούν
να κοιτάξουν τον ήλιο.
Ως ότου η οχλοβοη των παιδιών
να ορίσει την δική του ανάληψη
Πάντα η παιδικότητα, μας σώζει!
Χρύσα Νικολάκη
